تأثیر شفقت درمانی بر سازش یافتگی و شادزیستی دانش آموزان دارای رفتارهای پرخطر

زمینه و هدف: عوامل زیادی در بروز رفتارهای پرخطر دانش­ آموزان نقش دارد که از آن جمله می ­توان به فقدان مهارت­ های لازم جهت کنار آمدن با شرایط دشوار زندگی نام برد. از این‌رو پژوهش حاضر با هدف بررسی تأثیر شفقت ­درمانی بر سازش ­یافتگی و شادزیستی دانش ­آموزان دارای رفتار پرخطر انجام شد. روش: طرح این پژوهش آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه است. جامعه ­ی آماری شامل تمامی دانش ­آموزان دختر پایه دهم رشته علوم انسانی سال تحصیلی 96-95 شهر رشت بود که 30 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه ­ای چندمرحله ­ای انتخاب شده و به شکل تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه جایدهی شدند. برنامه شفقت ­درمانی فقط برای گروه آزمایشی به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ­ای اعمال شد ولی گروه گواه چنین مداخله ­ای را دریافت نکرد. ابزار مورد استفاده شامل مقیاس خطرپذیری دانش ­آموزان ایرانی (زاده محمدی، احمدآبادی و حیدری، 1390)، پرسشنامه سازش ­یافتگی ویژه دانش­آموزان دبیرستانی (سینها و سینگ، 1993) و پرسشنامه شادزیستی آکسفورد (آرجیل و لو، 1989) بود. داده‌ها از طریق تحلیل کوواریانس چند­متغیره تجزیه‌وتحلیل شد. یافته­ها: نتایج تحلیل داده­ ها نشان داده است که شفقت­ درمانی بر شادزیستی و تمامی ابعاد سازش ­یافتگی شامل بعد اجتماعی و بعد آموزشی به‌غیراز بعد عاطفی اثربخش بوده است (0/001p<). نتیجه­گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر به ­کار بردن شفقت ­درمانی به دلیل آموزش تکنیک ­های ذهن آگاهی و تقویت خودشفقت ­ورزی، تأثیر مهمی بر زندگی دانش­ آموزان دارای رفتار پرخطر داشته و منجر به بهبود سازش‌یافتگی و شادزیستی آنان شده است.